مطالعه روند حاکم بر ارتباطات علمی و تولید آثار علمی و پژوهشی در چند دهه گذشته مورد توجه جدی قرار گرفته است و سبب شکلگیری مطالعات استنادی، کتابسنجی و بهویژه علمسنجی به عنوان شاخههای نوین علم شده است. از دهه ۱۹۶۰-۱۹۷۰ به واسطه ایجاد پایگاه استنادی علوم توسط گارفیلد، استفاده از شاخصهای علمسنجی به منظور ارزیابی عملکرد پژوهشی مرسوم شد.
در حال حاضر به منظور ارزیابی عملکرد پژوهشی و رتبهبندی دانشگاهها از شاخصهای نظیر تعداد تولیدات علمی، تعداد استنادات، اچ ایندکس، مقالات پُراستناد، تعداد جوایز کسب شده، تعداد پروانه ثبت اختراع، تعداد اعضای هیئت علمی، تعداد دانشجویان تحصیلات تکمیلی و کارشناسی و… استفاده میشود.
شاخص تولید:
شاخص تولید نشاندهنده تعداد تولیدات علمی که توسط اعضای هیئت علمی یا دانشجویان هر دانشگاه منتشر شده است. به عبارت دیگر حداقل یکی از نویسندگان باید دارای وابستگی سازمانی به دانشگاه مربوطه باشد. این شاخص نشان دهنده کمیت تولیدات علمی است.
شاخص استناد:
شاخص کیفی محسوب میشود ،تعداد کل استنادهای دریافتی هر دانشگاه طی سالهایی که تولیدات علمی دانشگاه در پایگاههای استنادی ( وبآفساینس، اسکوپوس،گوگل اسکالر) نمایه شده است، مورد بررسی قرار میگیرد.
شاخص هیرش:
شاخص هیرش یک پژوهشگر برابر با h است، اگر h مقاله وی هر کدام حداقل h استناد و سایر مقالههای وی کمتر از h استناد دریافت کرده باشند. شاخص هیرش مبتنی بر مجموعه مقاله های پراستناد و تعداد استنادهای دریافتی است. این شاخص میتواند به عنوان یکی از شاخصهای نشان دهنده کیفیت مقاله های منتشر شده توسط یک فرد، سازمان و یا کشور مورد استفاده قرار گیرد.
مقالات پُراستناد:
مقاله پُراستناد به مقاله ای گفته می شود که از زمان انتشار تاثیر بسیاری بر آثار علمی و پژوهشی داشته و استناد زیادی دریافت کرده باشد. از نظر مؤسسه اطلاعات علمی، بنیانگذار نمایه استنادی علوم، به مقاله ای پُراستناد گفته می شود که جزو ۱ درصد بالای مقاله های پُراستناد حوزه خود باشند.
تعداد جوایز بینالمللی:
جوایز علمی به عنوان معیار و ملاکی برای ارزیابی عملکرد افراد و موسسات و دانشگاهها در نظر گرفته میشوند. به طوری که بسیاری از نظامهای جهانی رتبهبندی، نمراتی را به کسب جوایز بینالمللی اختصاص دادهاند.
تعداد پروانههای ثبت اختراع:
تعداد پروانهای ثبت اختراع که در دفاتر معتبر ثبت اختراع نظیر دفتر ثبت اختراع اروپا، آمریکا، آلمان به ثبت رسیده است.
سطوح رتبهبندی دانشگاهها
رتبهبندی دانشگاهها در سطح ملی، منطقهای و جهانی انجام میشود. نظامهای رتبهبندی سالانه تعداد زیادی از دانشگاهها را براساس شاخصهای آموزشی و پژوهشی ارزیابی و رتبهبندی میکنند.
مهمترین نظام های رتبه بندی در دنیا عبارتند از:
- رتبه بندی دانشگاهی شانگهای ARWU
- رتبه بندی دانشگاهی کیو اس QS
- رتبه بندی دانشگاهی تایمز Times Higher Education
- رتبه بندی دانشگاهی لیدن Leiden
- رتبه بندی دانشگاهی هییکت HEEACT
- رتبه بندی دانشگاهی گرین متریک GreenMetric
- رتبه بندی دانشگاهی CWUR
- رتبه بندی دانشگاهی سایمگو SIR – SCImago Institutions Rankings
- رتبه بندی مجلات و کشورها SJR – SCImago Journal and Country Rank
- رتبه بندی عملکرد دانشگاه ها URAP – University Ranking by Academic Performance
- رتبه بندی دانشگاه های جهان ISC
- رتبه بندی دانشگاه های جهان اسلام ISC
- رتبه بندی دانشگاهی وبومتریکس Webometrics
- رتبه بندی وب دانشگاه ها ۴ICU
- رتبه بندی دانشگاهی یو اس نیوز U.S. News
- رتبه بندی دانشگاه های ایران ISC